Znany również jako mięsak limfatyczny, chłoniak jest złośliwym rakiem limfocytów, komórek, które można znaleźć w prawie każdym narządzie w ciele. Część układu limfatycznego, limfocyty odgrywają ważną rolę w układzie odpornościowym. Nie jest zaskakujące, że chłoniak jest również najczęstszą postacią raka występującą u kotów. Według Arnolda Plotnicka MS, DVM Chłoniak nieziarniczy to nowotwór układu chłonnego. Wyróżnia się kilka rodzajów choroby, która atakuje zarówno dzieci, jak i dorosłych. Objawy są niespecyficzne, ponieważ nowotwór może rozwijać się w każdym miejscu w organizmie. Najczęściej zauważa się niebolesne, powiększone węzły chłonne, nocne poty, gorączki, duży spadek masy ciała, bóle brzucha, żółtaczka. Eksperci zwrócili uwagę, że w ostatnich kilku latach pojawiły się nowe metody terapii, które sprawiły, że rola chemioterapii i przeszczepów autologicznych znacznie spadła, a rokowania chorych z nawrotowym i opornym chłoniakiem rozlanym z dużych komórek B znacznie się poprawiły. - Przeszczepy szpiku są teraz zastępowane przez Posłuchaj Arkusz informacyjny dotyczący chłoniaka anaplastycznego z dużych komórek PDF Przegląd chłoniaka anaplastycznego z dużych komórek (ALCL) Chłoniaki to grupa nowotworów układu limfatycznego. Chłoniak występuje, gdy limfocyty, które są rodzajem białych krwinek, uzyskują mutację DNA. Rolą limfocytów jest zwalczanie infekcji jako części układu odpornościowego Chłoniak Hodgkina – początek świadomego życia. 24 lutego, 2021. Redakcja. Diagnoza choroby nowotworowej, później leczenie może generować wiele zmian w życiu i w podejściu do najbardziej oczywistych codziennych kwestii. Pacjenci skupiają się na leczeniu, na działaniach tu i teraz, nierzadko pada też hasło o walce – co jest Chłoniak Hodgina. Witajcie,u mnie po 8 tygodniach ,dwóch laboratoriach lekarze stwierdzili klasycznego chłoniaka hodgina węzłów chłonnych.U mnie to był od stycznia 2018 kaszel w ciągu dnia z odrywającą się flegmą rano.po rtg klatki wyszły cienie na wezlach.wizyta w szpitalu ,podejrzenie sarkoidozy.w marcu wizyta w szpitalu WAM w Chłoniak Hodgkina – objawy. Objawy ziarnicy złośliwej mogą być niespecyficzne, co sprawia, że choroba przez długi czas nie jest leczona. W pierwszym stadium choroby brak jest typowych objawów ogólnoustrojowych, które są najczęstszą przyczyną wizyty u lekarza. Do pierwszych objawów ziarnicy złośliwej zaliczamy przede wszystkim: Chłoniak Hodgkina jest częstszy u dzieci powyżej 10. roku życia, zaś zachorowalność na chłoniaki nieziarnicze rośnie stale w ciągu życia (7). Chłoniak Hodgkina jest jednym z częstszych nowotworów u dzieci, w USA stanowi 4% wszystkich nowotworów inwazyjnych w grupie pomiędzy 0-14 lat, w grupie pacjentów 15-30 lat stanowi 12% (2). Średni czas przeżycia osób, u których wykryto ten nowotwór limfatyczny szacuje się na 4 lata, 30-40% długotrwałych remisji (wyleczeń). Chłoniak o bardzo agresywnym przebiegu m.in. chłoniak limfoblastyczny. Są to bardzo złośliwe nowotwory limfatyczne o burzliwym przebiegu, prowadzące do zgonu w ciągu kilku tygodni w przypadku Chłoniak ziarniczy a nieziarniczy. Chłoniaki są zróżnicowaną grupą nowotworów, wśród których wyróżnia się chłoniaki nieziarnicze i ziarnicze (chłoniak Hodgkina). Drugi rodzaj jest spotykany rzadziej. Częściej występuje u osób między 30. a 40. rokiem życia. Choroba cechuje się wysoką wyleczalnością. 9jf4. 27-letnia blogerka cierpiała z powodu swędzącej skóry. Okazało się, że jest to powodowane chorobą nowotworową. Dziś pokazuje, że nawet w walce o zdrowie i życie można zachować uśmiech. Zobacz film: "Chroń się przed rakiem. Zmień swoje nawyki" 1. Chłoniak Hodgkina - objawy Rok przed diagnozą nic nie zwiastowało tragedii. Georgie Swallow najpierw zauważyła na skórze nietypowe zmiany. Myślała, że to wypryski. Zaczęła tracić na wadze i odczuwać uporczywy świąd, który z kolei zrzuciła na egzemę. Eliminowała z diety kolejne składniki, sądząc, że doświadcza alergii pokarmowej, która skutkuje świądem. Potem pojawił się kaszel i trwające miesiąc objawy sugerujące grypę. Prawda była dużo bardziej brutalna. To wszystko były objawy potencjalnie śmiertelnej choroby – chłoniaka Hodgkina. Na szyi dziewczyny znaleziono guz wielkości śliwki. Georgie Swallow przeszła chemioterapię. Choroba, jak się wydawało, została pokonana po sześciu miesiącach walki. Ale po trzech miesiącach nastąpiła wznowa. Blogerka nie poddała się. 2. Chłoniak Hodgkina - walka z chorobą Dziś dziewczyna pokazuje swoją walkę z chorobą. Pozuje w fantazyjnych strojach i perukach na szpitalnych łóżkach. Chce nieść pozytywne przesłanie i nadzieję dla innych chorych. Na swoim blogu pisze o tym, jak z uśmiechem przejść przez chemioterapię. Swoją łysą głowę porównuje do łyżek i ziemniaków. To jedna z jej metod, by akceptować to, co nieuniknione, czyli utratę włosów. Dziewczyna podpowiada również, że warto kupić psa, który może być świetnym terapeutą. Dodaje też, że warto jeść to, co się lubi i co uszczęśliwia. Georgie zachęca również do pracy charytatywnej, aby skupiać na czymś dobrym energię. Poleca fantazyjne stroje i peruki, a nawet malowanie głowy. Zdradza również, że poczuła się lepiej, gdy poznała inne osoby w takiej samej sytuacji. Georgie Swallow ma świadomość powagi swojej choroby, ale nie chce sobie dodawać więcej zmartwień, niż to konieczne. Marzy, by żyć najpełniej, jak się da. Pragnie tą energią zarażać inne chore dziewczyny, aby przez chemioterapię szły na swoich własnych zasadach. 3. Chłoniak Hodgkina - rokowanie Chłoniak Hodgkina znany jest również jako ziarnica złośliwa. Jeszcze dekadę temu sądzono, że nie ma na jej wyleczenie szans. Nieliczni chorzy, dzięki intensywnemu leczeniu, zyskiwali najwyżej kilka lat życia. Współcześnie odpowiednio wczesne rozpoznanie i dobrze wzdrożone leczenie, pozwala osiągnąć sukces i ocalić życie nawet 90 proc. pacjentów. Warunkiem jest szybka diagnostyka. Dlatego zauważając u siebie niepokojące objawy, nie należy zwlekać z omówieniem ich z lekarzem. To może być ta kluczowa rozmowa, która przyczyni się do ocalenia życia. Masz newsa, zdjęcie lub filmik? Prześlij nam przez polecamy Chłoniaki zaliczają się do nowotworów złośliwych pochodzących z układu limfatycznego, a dokładnie z białych krwinek, czyli limfocytów. Choroba może mieć przebieg ostry lub przewlekły, jednak często daje się całkowicie wyleczyć. Spis treści: Chłoniak - co to jest? Chłoniak - rodzaje Chłoniak - przyczyny rozwiń Chłoniak - co to jest? Chłoniak to nowotwór rozpoczynający się w komórkach układu immunologicznego odpowiedzialnego za walkę z infekcjami. Zaliczany jest do nowotworów złośliwych pochodzących z układu limfatycznego, a konkretnie białych ciałek krwi. System limfatyczny składa się z węzłów chłonnych i naczyń, które transportują płyn limfatyczny w organizmie (śledziona, grasica, szpik kostny). Płyn limfatyczny zawiera między innymi białe krwinki przyczyniające się do zwalczania objawów infekcji. Węzły chłonne działają jak filtry, przechwytują i niszczą bakterie i wirusy, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się infekcji. Limfocyty odpowiadają za produkcję przeciwciał i zwalczanie ciał obcych. Choroby powstające na skutek nowotworowych zmian limfocytów nazywamy chłoniakami. Specjaliści klasyfikują ponad 70 typów nowotworów jako chłoniaki. Choroba jest uleczalna, a perspektywa leczenia uzależniona jest od jej rodzaju i stadium. Chłoniak - rodzaje Wyróżniamy dwa główne rodzaje chłoniaków: nieziarnicze (pochodzące z limfocytów B, T oraz komórek NK) - są najczęściej występującą grupą; ziarnica złośliwa (inaczej zwana chorobą Hodgkina lub limfogranulomatozą) - specyficzna grupa chłoniaków ze względu na obecność komórek Reeda-Sternberga. Do chłoniaków nieziarniczych zalicza się różnego rodzaju białaczki, szpiczaka mnogiego oraz chłoniaka Burkitta, który występuje głównie endemicznie w Afryce Równikowej. Ich podział oparty jest na przebiegu (wyróżnia się powolny - indolentny, agresywny oraz bardzo agresywny). Z kolei białaczki według tradycyjnej klasyfikacji dzieli się na ostre (szpikowa i limfoblastyczna) i przewlekłe (szpikowa i limfatyczna). Chłoniak Hodgkina, często nazywany ziarnicą złośliwą jest nowotworem atakującym węzły chłonne oraz pozawęzłową tkankę limfatyczną. Dokładne przyczyny nie są znane, jednak przyjęło się, że wpływ na rozwój choroby ma wirus Epsteina-Barra. Limfogranulomatozę zaklasyfikowano jako osobną grupę ze względu na obecność komórek Reeda-Sternberga, przyciągających inne białe krwinki. Ziarnica złośliwa ma wysoki odsetek całkowitych wyleczeń. Chłoniak - przyczyny Konkretne przyczyny powstawania chłoniaków nie są znane, jednak można wymienić czynniki ryzyka, które sprzyjają rozwojowi choroby. Należą do nich: obniżona odporność - może być spowodowana słabym układem immunologicznym, bądź zakażeniem ludzkim wirusem niedoboru odporności (HIV), AIDS lub stosowaniem leków hamujących układ odpornościowy po przeszczepie narządów - leków immunosupresyjnych; choroby autoimmunologiczne - osoby z niektórymi chorobami autoimmunologicznymi, takimi jak reumatoidalne zapalenie stawów i celiakia są bardziej narażone na wystąpienie chłoniaka; infekcje wirusowe - wirus Epsteina-Barr (EBV), Helicobacter pylori, ludzki wirus limfocytotropowy typu 1 (HTLV-1), wirus zapalenia wątroby typu C (HCV), wirus herpes typ 8 (HHV-8); stan po przebytej chemioterapii lub radioterapii oraz przeszczepy i transfuzje; 〈 ekspozycja na szkodliwe środki chemiczne - osoby, które mają do czynienia z chemikaliami znajdującymi się w pestycydach, nawozach, rozpuszczalnikach farb, (benzen, azbest) również ponoszą zwiększone ryzyko zachorowania; promieniowanie jonizujące; czynniki genetyczne; wiek i płeć - potwierdzono, że chłoniaki częściej występują u osób powyżej 60. roku życia, choć niektóre typy są bardziej popularne u dzieci i niemowląt. Ponadto występuje różnica w zachorowalności wśród kobiet i mężczyzn na poszczególne typy; otyłość - wskazano, że otyłość ma związek z większym ryzykiem wystąpienia chłoniaka, jednak potrzeba większej liczby badań, aby potwierdzić tę tezę. Chłoniak - objawy We wczesnym stadium chłoniak może nie dawać widocznych objawów, dlatego łatwo je przeoczyć. Często symptomy przypominają zwykłe przeziębienie, jednak najbardziej charakterystyczne są powiększone węzły chłonne całego ciała. Do ogólnych wczesnych objawów chłoniaka zaliczamy: powiększone węzły chłonne, jednak niebolesne - dotyczy to całego ciała (szyja, górna część klatki piersiowej, pacha, pachwina), pewnych stref lub tylko ograniczonych grup węzłów; powiększenie śledziony i wątroby; bóle kości; kaszel i infekcje górnych dróg oddechowych oraz płuc; zmęczenie i ogólne osłabienie; gorączka albo stany podgorączkowe; nocne pocenie; duszności; żółtaczka, gdy choroba zajmie wątrobę; znaczna utrata masy ciała w krótkim czasie; bóle brzucha połączone z dolegliwościami układu pokarmowego (np. niedrożność jelit); ból przy spożyciu alkoholu; swędząca wysypka, często umiejscowiona w fałdach skórnych. Jeśli objawy utrzymują się przez dwa tygodnie, należy wówczas udać się do lekarza specjalisty. Powiększone węzły chłonne przez kilkanaście dni powinny być sygnałem alarmowym i zmusić nas do konsultacji. Warto też pamiętać, że wraz z pogorszeniem się stanu nowotworu objawy mogą się zmieniać. Chłoniak - leczenie Wstępne postawienie diagnozy odbywa się na podstawie badania klinicznego oraz analizy wyników badań laboratoryjnych. U osób chorych często wykrywa się niedokrwistość, obniżoną ilość limfocytów połączoną z nadmiarem granulocytów. We wczesnej fazie schorzenia wartość OB może być skuteczną prognozą. Rozpoznanie chłoniaka jest potwierdzane dodatnim wynikiem badania immunocytochemicznego na obecność antygenu LCA. Ostateczną odpowiedź daje ocena histologiczna przeprowadzana po pobraniu węzła chłonnego lub wycinka z tkanki zajętej procesem chorobowym. Często wykonuje się również morfologię krwi i szpiku kostnego, aby sprawdzić, czy chłoniak rozprzestrzenił się do szpiku. Zaawansowanie choroby ocenia się na podstawie wykonanych badań rentgenowskich, ultrasonografii (USG), tomografii komputerowej czy rezonansu magnetycznego. Podstawową metodą leczenia chłoniaków jest chemioterapia, często połączona z radioterapią. Wykryta we wczesnym stadium choroba Hodgkina jest wyleczalna prawie w 90-95 procentach, natomiast chłoniaki nieziarnicze w 40-70 procentach. Do rozrostu nowotworowego dochodzi, kiedy w trakcie dojrzewania limfocytów pojawia się błąd, w wyniku którego powstaną nieprawidłowe komórki. Następnie te nieprawidłowe komórki nowotworowe ulegają nagromadzeniu w różnych częściach organizmuObjawy chłoniakaKlasyczne objawy chłoniaka:powiększenie węzłów chłonnychnaciek (guz) pozawęzłowypowiększenie śledziony i wątrobyobjawy ogólne choroby takie jak gorączka, poty nocne lub utrata masy mogą atakować wszystkie układy i narządy. Z tego powodu możliwe jest wystąpienie szeregu objawów, które mogą sugerować, gdzie doszło do nacieczenia nowotworowego i ucisku chorobowo zmienionych węzłów chłoniaka i lokalizacja nowotworuObjawGdzie może być umiejscowiony chłoniakbóle i opuchnięcie nógmogą sugerować obecność chłoniaka w okolicach dużych naczyńbóle głowy i kręgosłupa, porażenie nerwów czaszkowych, osłabienie kończyn, parestezje, ból typu korzeniowegomogą wskazywać na umiejscowienie nowotworu w mózgu i/lub kręgosłupiebolesność w obrębie jamy brzusznej, powiększenie wątroby, powiększenie śledziony, żółtaczka, krwawienie z przewodu pokarmowego, utrata wagi, czy niestrawnośćmogą sugerować obecność chłoniaka w przewodzie pokarmowymduszność, kaszel, ból w klatce piersiowej, trudności w połykaniumogą sugerować zajęcie węzłów w okolicy klatki piersiowejniedokrwistość i małopłytkowośćmogą być wyrazem zajęcia szpiku kostnegoRodzaje chłoniakaChłoniaki ziarnicze, chłoniaki nieziarniczeNajbardziej ogólny podział to podział na chłoniaki ziarnicze (ziarnica złośliwa, znana również jako choroba Hodgkina) i nieziarnicze, które wywodzą się z limfocytów B, T oraz komórek natural killers – agresywne, chłoniaki łagodneChłoniaki różnią się między innymi szybkością przebiegu choroby. Zależnie od tego dzielimy je na agresywne, które mogą doprowadzić do śmierci chorego (oczywiście jeśli się nie podejmie leczenia) w ciągu kilku lub kilkunastu miesięcy oraz łagodne (indolentne) przebiegające powoli. Ich rozwój może trwać nawet kilkanaście tej pory nie udało się odkryć, co konkretnie jest przyczyną rozwoju chłoniaków. Możliwe jest natomiast wskazanie czynników ryzyka, które sprzyjają rozwojowi choroby. Zarówno w przypadku chłoniaków nieziarniczych, jak i chłoniaka Hodgkina, czynniki te są ryzykachoroby autoimmunologiczne – zauważono, że u osób chorych na reumatoidalne zapalenie stawów (RZS), celiakię, toczeń, chorobę Hashimoto czy zespół Sjorgena występuje zwiększone ryzyko rozwoju chłoniaków;zakażenia wirusowe – istnieją dane potwierdzające onkogenne znaczenie wirusów Epsteina-Barr (EBV) i ostrej T-komórkowej białaczki/chłoniaka osób dorosłych (HTLV-I), zapalenia wątroby typu C (HCV), cytomegalii (CMV), ludzkiego wirusa opryszczki typu 8 (HHV-8) oraz SV-40 i HTLV-II;zakażenia bakteryjne – zakażenie Helicobacter pylori, krętkiem boreliozy czy Campylobacter jejuni;obniżenie sprawności funkcjonowania układu odpornościowego u osób przyjmujących leki immunosupresyjne oraz u osób zakażonych wirusem HIV, także z powodu wrodzonych niedoborów odporności;stosowania radio- lub chemioterapii z powodu konieczności leczenia innego nowotworu może czasem prowadzić do rozwoju wtórnego nowotworu;narażenie na promieniowanie jonizujące;narażenie na substancje chemiczne i toksyny obecne w rozpuszczalinkach, nawozach, opryskach roślin, benzen, azbest, lakiery, farby, pyły;predyspozycje dowodzą, że zapadalność w przypadku chłoniaka Hodgkina wynosi 2 na 100 tys. osób. Najczęściej chorują młodzi dorośli w wieku 20–30 lat oraz osoby po 50. roku kolei typy nieziarnicze zbierają żniwo w wysokości kilkunastu zachorowań na 100 tys. Najczęściej zachorowaniu ulegają młodzi dorośli w wieku 20–30 lat oraz 60–70-latkowie. Możliwe jest także wystąpienie chłoniaków nieziarniczych u HodgkinaZachorowalność na chłoniaka Hodgkina (HL) wynosi 2 na 100 tys. osób. Najczęściej chorują młodzi dorośli w wieku 20–30 lat oraz osoby po 50. roku chłoniaka HodgkinaZdecydowana większość chorych zgłasza się do lekarza z powodu powiększenia węzłów chłonnych. Najczęściej są to powiększone węzły chłonne obwodowe znajdujące się powyżej przepony-szyjne, nadobojczykowe, pachowe. Węzły chłonne zwykle nie są bolesne, skóra nad nimi nie jest zaczerwieniona. W zaawansowanym stadium choroby dochodzi do powiększenia śledziony (30 proc. chorych).W ok. 60–70 proc. przypadków zachorowań zauważa się też powiększenie węzłów śródpiersia, co może się objawiać przewlekłym kaszlem, dusznością czy bólami pozawęzłowe chłoniaka Hodgkina zdarzają się rzadko. Choroba może się wtedy szerzyć przez ciągłość lub rozsiewać drogą krwionośną. Do najczęściej zajmowanych narządów pozalimfatycznych należą: płuca, wątroba, szpik kostny, 30 proc. chorych w momencie rozpoznania ma objawy ogólne takie jak:gorączka,nocne poty,zmniejszenie masy ciała (> 10 proc. w ciągu 6 mies.),chorobie może też towarzyszyć uporczywy świąd nieziarniczeChłoniaki o małej złośliwości (łagodne, indolentne)Mają one łagodny przebieg, który wiąże się z wieloletnim okresem przeżycia bez leczenia. Często nie wymagają rozpoczęcia leczenia – obowiązuje natomiast systematyczna kontrola węzłów chłonnych i morfologii („watch and wait”).Wskazaniem do rozpoczęcia terapii może być pojawienie się objawów ogólnych choroby (gorączka, poty, utrata masy ciała), znaczne powiększenie węzłów chłonnych śledziony, wątroby, istotne nacieczenie szpiku kostnego, czego wyrazem może być niedokrwistość i części chorych (3–10 proc.) po różnym czasie trwania choroby obserwuje się transformację w bardziej agresywnego występujące chłoniaki indolentne to: przewlekła białaczka limfocytowa, chłoniak limfocytowy, chłoniak o dużym stopniu złośliwości (agresywne)Przeżycie chorych na tego typu nowotwór bez leczenia wynosi od kilku do kilkunastu występującym chłoniakiem z tej grupy to chłoniak rozlany z dużych komórek B (DLBCL). Chłoniaki agresywne zawsze wymagają podjęcia pilnego diagnostyki typów nieziarniczych, jest podobnie , jak w HL, badanie histopatologiczne (węzła chłonnego, nacieku tkankowego, szpiku)Leczenie chłoniaków nieziarniczychWybór metody leczenia jest zdeterminowany przez:typ histopatologiczny miany,stopień zaawansowania choroby, przez który rozumiemy wielkość i lokalizację nacieku,wiek,stan ogólny obejmuje radioterapię (często wystarczającą dla niewielkich zlokalizowanych nacieków chłoniaka indolentnego), chemioterapię, złożoną najczęściej z kilku cytostatyków, immunoterapię (przeciwciała monoklonalne, które w precyzyjny sposób odnajdują komórki nowotworowe i następnie je niszczą).Najczęściej stosowany standard rozpoczynający leczenie to kombinacja chemio- i immunoterapii. W przypadku zachorowania na chłoniaka skóry stosuje się fotochemioterapię PUVA i promieniowanie w leczeniu stosuje się tzw. leczenie wspomagające, które ma na celu chronić chorego przed zakażeniami, pomagać w namnażaniu zdrowych leukocytów czy też przeciwdziałać bólowi i wymiotom, które mogą wystąpić, jako działanie niepożądane leczenia chłoniaków agresywnych, w przeciwieństwie do indolentnych powinno być wdrożone jak uzyskiwanych całkowitych remisji przekracza 60 u których wystąpiła remisja po leczeniu muszą się zgłaszać na zaplanowane kontrole oraz wykonywać zalecone badania. Chorzy muszą być pod stałą kontrolą, ponieważ należy obserwować stan zdrowia pacjenta, aby na czas zauważyć nawrót lub postęp chłoniakaLeczenie polega na zastosowaniu chemioterapii lub w skojarzeniu chemio- i ostatniej dekadzie dokonał się znaczący postęp w leczeniu chłoniaka bowiem do terapii leki celowane (działające wybiórczo na komórki nowotworowe), takie jak: brentuksymab vedotin, przy chłoniakuRokowanie w chłoniaku Hodgkina jest dobre, a odsetek wyleczeń sięga 80 proc., Niemniej u 20–30 proc. pacjentów, którzy początkowo uzyskali odpowiedź na leczenie, dochodzi do nawrotu chłoniakaBadanie histopatologicznePodstawą rozpoznania pozostaje ocena histopatologiczna węzła chłonnego lub innej nacieczonej tkanki. Charakterystyczne dla chłoniaka Hodgkina jest stwierdzana w nacieku obecność komórek Reed-Sternberga oraz komórek Hodgkina. Biopsja aspiracyjna nie jest miarodajną metodą diagnostyczną ze względu na mały odsetek tych komórek znajdujących się w masie histopatologiczne pozwala ustalić typ HL, co ma znaczenie tak dla rokowania, jak i wyboru sposobu laboratoryjneUstalenie stopnia zaawansowania chorobyOcena rozmiaru choroby, a więc ilości, lokalizacji powiększonych węzłów, nacieków pozawęzłowych. Badanie, które temu służy, standardowo stosowane w diagnostyce HL to PET (pozytronowa tomografia emisyjna).Warto wiedziećBardzo duże znaczenie ma rozpoznanie choroby w najwcześniejszym stadium choroby, gdyż szanse całkowitego wyleczenia są wówczas znacznie wyczuwasz u siebie zmianę, która może być powiększonym węzłem chłonnym, koniecznie zgłoś się do węzłów chłonnych utrzymujące się powyżej trzech tygodni wymaga konsultacji specjalistycznej oraz oceny w miarodajnym badaniem w przypadku podejrzenia choroby jest badanie histopatologiczne wyciętego w całości węzła , bądź nacieczonej tkanki. Biopsja nie jest badaniem przynajmniej raz w roku diagnoza i podjęte leczenie mogą uratować ci życie.