A A A. Latem 1944 roku dwie wielkie jednostki pancerne Wojska Polskiego prawie równocześnie przeszły swój chrzest bojowy, dopisując do długiej listy zwycięstw polskiego oręża dwie nazwy: Falaise i Studzianki. W bitwach, które rozpoczęły się 7 i 9 sierpnia Polacy pobili doborowe oddziały niemieckich pancerniaków – pancerną i W środę pierwsze 14 czołgów M1A1 Abrams trafi do Wojska Polskiego. – Dzięki determinacji rządu Zjednoczonej Prawicy, w tym ministra Mariusza Błaszczaka, przenosimy polskie wojska pancerne kpt. Kazimierz Tadeusz Kubaszewski. Pociąg Pancerny „Śmierć” (Nr 15) – pociąg pancerny Wojska Polskiego II RP. W czasie kampanii wrześniowej pociąg brał udział w obronie Twierdzy Modlin, był najdłużej działającym pociągiem pancernym i równocześnie najdłużej działającym oddziałem polskiej broni pancernej [1] . 10 Sudecka Dywizja Pancerna organizowana była dwukrotnie. W 1949 r. w ramach realizacji Planu rozwoju Wojska Polskiego w latach 1949–1955 rozkazem MON Nr 0056/0rg z 30 marca 1949 r. minister ON nakazał dowódcy OW IV (Śląsk) do 1 września 1951 przeformować 10 Sudecką Dywizję Piechoty z etatów 2/76-2/81 na etaty 5/44,5/47, 5/50-5/59 Bronie Pancerne Wojska Polskiego w 1939 przed wybuchem II wojny światowej czołg TK-3 Znaki taktyczne malowane na czołgach lekkich i rozpoznawczych Znaki taktyczne malowane na pojazdach pancernych Mjr sam. Henryk Emil Cybulski. 10 Batalion Pancerny (10 bpanc) – oddział broni pancernych Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej. Czarny naramiennik − odznaka specjalna (honorowa) nadana 25 października 1940 żołnierzom 10 Brygady Kawalerii Pancernej przez Naczelnego Wodza gen. dyw. Władysława Sikorskiego za kampanię wrześniową 1939. Od roku 2006 noszona przez żołnierzy 11 Lubuskiej Dywizji Kawalerii Pancernej, która dziedziczy tradycje 1 Dywizji Pancernej Ośrodek Zapasowy Broni Pancernych typ I nr 1 (OZBPanc. nr 1) – oddział broni pancernej Wojska Polskiego II RP z okresu kampanii wrześniowej . Ośrodek Zapasowy Broni Pancernych typ I nr 1 nie występował w organizacji pokojowej Wojska Polskiego. Był jednostką formowaną zgodnie z planem mobilizacyjnym „W” w Warszawie, w II rzucie Nakrycia głowy w wojsku – co oznaczają kolory beretów? 2021-02-01 BySterkowski. W jednostkach wojskowych każdy rodzaj nakrycia głowy oraz jego kolor mają określoną symbolikę. Dziś dowiemy się, jakie jest znaczenie kolorów beretów w wojsku oraz czy dopuszczalny jest swobodny sposób jego noszenia. Zapraszamy do lektury! Kazimierz Madej: Polskie symbole wojskowe 1943-1978 : godło, sztandary, ordery, odznaczenia i odznaki ludowego Wojska Polskiego. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1980. ISBN 83-11-06410-5. Kazimierz Przytocki: Warszawska Pancerna: Z dziejów 1 Warszawskiej Brygady Pancernej im. Bohaterów Westerplatte 1943-1946. Warszawa Dalej wojska tych frontów w walkach spotkały się i rozcięły zgrupowanie niemieckie, w rezultacie czego 9 Armia niemiecka i część sił 4 Armii niemieckiej zostały odcięte od zgrupowania berlińskiego. 24 kwietnia dowództwo niemieckie dla ratowania sytuacji w Berlinie, nakazał 12 Armii przystąpienie do deblokowania od południa 9MSP. Po wybuchu I wojny światowej, w armiach państw biorących w niej udział, zaczęto wprowadzać do masowego użytku nowe wynalazki techniczne, które z czasem zaczęły dominować na ówczesnym polu bitwy. Spowodowało to potrzebę utworzenia nowego rodzaju sił zbrojnych – wojsk technicznych. Początkowo rozwijały się one w oparciu o oddziały wojsk kolejowych, transportowych, artylerii, saperów, piechoty itp. Z oddziałów automobilowych rozwijały się oddziały samochodów opancerzonych, a później samochodów pancernych. Zwykłe pociągi przebudowywano na pociągi pancerne. Narodziła się w końcu nowa broń – czołgi. Wraz z ewolucją i pojawieniem się nowych broni modyfikacjom ulegał i mundur powstających formacji. Na dotychczas użytkowanych uniformach zaczęto umieszczać nowe odznaki oraz barwy patek, wypustek, wyłogów, guzików i innych oznaczeń nowych rodzajów wojsk. W każdej armii inaczej to przebiegało i jest tematem na osobne artykuły. Podobnie jest z rozwijającym się uniwersalnym wyposażeniem służbowym, w którego skład wchodziły skórzane kurtki, płaszcze, spodnie, rękawice, czapki potocznie zwane pilotkami, kombinezony, okulary szoferskie, hełmy oraz ciepłe buty. Te zestawy pojawiały się we wszystkich armiach i wynikały z charakteru i warunków w których wypełniano zadania bojowe. Podobny proces przebiegał w odradzających się siłach polskich, które także miały jednostki o charakterze wojsk technicznych i w czasie I wojny światowej wraz z innymi przechodziły podobną ewolucję sił zbrojnych. Choć pozostawały pod obcym dowodzeniem – austriackim, niemieckim, rosyjskim lub francuskim i nie były wojskiem państwa polskiego, konsekwentnie starały się nosić polskie znaki i używały komendy w języku polskim. W odróżnieniu jednak od armii, w cieniu których powstawały, w dostawach sprzętu były traktowane drugorzędnie. Użytkowany sprzęt był przydzielany sporadycznie lub powszechnie. Pochodził z różnych źródeł, ale najczęściej był zdobyczny. Wiele powstających, polskich jednostek wojsk technicznych, w ramach państw zaborczych, zostało w większości ostatecznie rozwiązanych, a sprzęt został utracony lub przejęty przez wojska innych państw. Dlatego też historia munduru wojsk technicznych od których wywodzą się wojska pancerne w przypadku Legionów Polskich, Korpusów Polskich w Rosji, Polskiej Siły Zbrojnej czy Armii Wielkopolskiej to osobne historie pełne improwizacji, modyfikacji i dostosowywania się do sytuacji oraz potrzeby chwili. Inaczej ma się jedynie tradycja, która rozwinęła się razem z przybyłą z Francji „Błękitną” Armią Hallera, gdzie sformowano pierwszą i jedyną pełną polską jednostkę tego czasu – 1 Pułk Czołgów. Jego żołnierze nosili standardowe mundury armii francuskiej w kolorze „francuskiego błękitu”, z wyróżniającymi ich oznakami, wyposażeniem oraz najbardziej charakterystycznymi elementami umundurowania – ciemnogranatowym beretem oraz kurtką ze skóry brązowej lub czarnej z wykładanym kołnierzem pokrytym suknem. Po zespoleniu i ujednoliceniu wszystkich polskich sił zbrojnych o różnej proweniencji w jedno Wojsko Polskie, polski mundur pancerny zaczerpnął najwięcej inspiracji z tego właśnie kierunku. Przy tworzeniu innych jednostek motorowych w dwudziestoleciu międzywojennym tematyka umundurowania jest bardzo rozległa, ponieważ do roku 1939 te oddziały nie były jednolite. Były to zarówno oddziały kawalerii, piechoty, artylerii różnych typów oraz oddziały pancerne, przez co nie obowiązywały ich nawet jednakowe regulaminy i etaty w zakresie wyposażenia i umundurowania. W 1939 roku po reformach mundurowych nieliczne oddziały pancerne i zmotoryzowane Wojska Polskiego posiadały na wyposażeniu dwa zasadnicze rodzaje ubiorów – polowe i garnizonowe. Ta pierwsza kategoria występowała w dwóch odmianach: mundur polowy bojowy i ćwiczebny oraz w odmianach zimowej i letniej. Natomiast mundur garnizonowy dzielił się na trzy odmiany – służbowy, pozasłużbowy i wieczorowy. Załogi czołgów i tankietek wyróżniały się noszeniem hełmów czołgowych. Były to przekonstruowane francuskie hełmy typu „Adrian” różnych wzorów z szerokim metalowym nakarczkiem i skórzanym ochraniaczem z przodu. Pozostali żołnierze wszystkich stopni w pododdziałach zmotoryzowanych byli zobowiązani nosić przy ubiorze polowym polski hełm lub niemiecki Nowością był wprowadzony w latach 1937-1938 skórzany dwuczęściowy kask czołgowy (niezależna pilotka z przypinanym czerepem) wyposażony w laryngofon. Poza polem walki nakryciem głowy żołnierzy broni pancernej i oddziałów zmotoryzowanych był czarny beret Z przodu widniał wyhaftowany orzeł w koronie, zaś pod nim naszywano oznaczenia stopnia na czarnej podkładce sukiennej lub aksamitnej. Kombinezon czołgisty to jedna z odmian tego typu drelichowego okrycia roboczego, używanego w Wojsku Polskim, które przysługiwało załogom wozów bojowych. Posiadał dwie duże kieszenie z klapkami oraz dwie dolne mniejsze kieszenie. Rękawy spinały paski przy dłoniach, podobnie jak ściągacze u nogawek. Były dwie odmiany tego wierzchniego stroju ochronnego: jednoczęściowa opończa i dwuczęściowy zestaw składający się z wiatrówki i spodni do wiatrówki Pod kombinezonem noszono jednorzędową kurtkę mundurową koloru khaki z czterema kieszeniami. Była zapinana na siedem guzików, najniższy z nich stanowił oparcie dla pasa głównego noszonego na kombinezonie. Sukienna kurtka polowa była identycznego kroju dla żołnierzy wszystkich rang i posiadała jedynie oznaczenia stopni (przy pozbawieniu jej innych oznak i ozdób). Dzięki temu oficerowie nie wyróżniali się na polu bitwy. Spodnie piechoty były jednakowe dla szeregowców i podoficerów wszystkich rodzajów wojsk. Nawet oficerowie (i chorążowie jako dowódcy drużyn) nosili w warunkach polowych spodnie piechoty z owijkami (spinaczami), które były równie popularne, jak kamgarnowe spodnie i buty do jazdy konnej. Same spodnie były szyte z sukna o barwie ochronnej khaki (lub tkaniny lnianej, bądź bawełnianej w przypadku umundurowania letniego). Szeregowcy broni pancernej i służb technicznych mieli najczęściej podkuwane i czernione juchtowe buty saperskie oraz Kurtki garnizonowe miały identyczny krój, jak mundury polowe. Sukienne mundury garnizonowe dla szeregowców i podoficerów różniły się gorszą jakością zastosowanego materiału (były z wełnianego sukna). Oficerowie, chorążowie i podchorążowie nosili kurtki z wełny czesankowej. Kołnierze mundurów garnizonowych ozdabiały trójkątne proporczyki czarno-pomarańczowe – były to barwy dla broni pancernej. Dodatkowo na mundurach garnizonowych pojawiły się sznury naramienne z nici oksydowanych na kolor srebrny noszone obok naszywek podoficerskich, sznurów strzeleckich, kordzików, odznak pamiątkowych i honorowych. Spodnie długie oficerskie w mundurach wyjściowych były szyte z tkanin czesankowych. Spodnie do wysokich butów (bryczesy) wchodziły w skład ubioru polowego oraz garnizonowego pozasłużbowego oficerów wszystkich broni i służb. Czarne buty oficerskie miały wyprawę chromową ze sztywnikiem w tyle obuwia. Pancerniacy nosili charakterystyczne czarne skórzane półpłaszcze przeznaczone dla broni pancernej i oddziałów zmotoryzowanych. Kurtka posiadała sukienny kołnierz wykładany i naramienniki z miejscem na szarże. W momencie wybuchu wojny jedynie kadra zawodowa i podchorążowie byli wyposażeni w nowe kurtki. Szeregowcy musieli donaszać stare polskie kurtki z kołnierzem w całości skórzanym. Uzupełnieniem kurtki (tylko dla motocyklistów) były spodnie skórzane w formie bryczesów, wykonane ze skóry miękkiej, wyprawy chromowej, barwionej trwałym barwnikiem na czarno. W zimie używano spodni futrzanych Do wyposażenia zimowego wchodził także kożuszek jako umundurowanie specjale broni pancernej. Oficerski pas główny ze sprzączką dwutrzpieniową był ze skóry blankowej koloru brązowego. Szelkę naramienną tworzyły dwa paski połączone sprzączką. Tymczasem pas dla podoficerów i szeregowców miał sprzączkę jednotrzpieniową. Wyjątek zrobiono dla starszych podoficerów, którzy poza służbą mogli nosić pasy oficerskie bez szelki naramiennej. Oficerowie z broni pancernej i oddziałów zmotoryzowanych posiadali przydziałowe rękawice z mankietem tzw. muszkieterki, wykonane ze skóry baraniej koloru brązowego. Jednak większość z nich, a zwłaszcza ich koledzy ze służb, nosiła też przepisowo przewidziane do umundurowania polowego rękawiczki oficerskie ze skóry brązowej. Dodatkowym wyposażeniem żołnierzy wojsk pancernych i zmotoryzowanych były szoferskie okulary ochronne zwane goglami lub „Zetesami”. ( Bibliografia: Paweł Janicki, Wielki leksykon uzbrojenia Wrzesień 1939, Umundurowanie polowe wojsk motorowych, tom 111, Warszawa 2017; Hubert Kuberski, Wojsko Polskie II Wojna Światowa, tom 62, Warszawa 2010; Nigel Thomas, Men-at-Arms, Armie wojny polsko-bolszewickiej 1919-1921, tom 497, 2018. Wielobój żołnierski definiuje kilka konkurencji. Zazwyczaj zawodnicy w pierwszej kolejności muszą się zmierzyć z wejściem po linie zawieszonej na wysokości 5,60 m. Wspinanie się po linie przy pomocy nóg przypisane jest dla mężczyzn biorących udział w mistrzostwach. Natomiast panie mogą zaprezentować swoją siłę w rzucie 3-kilogramową piłką lekarską… Od 4 do 6 maja br. w hali sportowo-widowiskowej 17 Wielkopolskiej Brygady Zmechanizowanej w Wędrzynie odbyły się Mistrzostwa Wojska Polskiego w Wieloboju Żołnierskim. Tytuł najlepszej reprezentacji wywalczyła 11 Dywizja Kawalerii Pancernej. Od 4 maja przez trzy kolejne dni w wędrzyńskich obiektach sportowych 17 Wielkopolskiej Brygady Zmechanizowanej odbywały się Mistrzostwa na szczeblu Wojska Polskiego w Wieloboju Żołnierskim. Zawody zostały zorganizowane przez Sztab Generalny, Zarząd Planowania Użycia SZ i Szkolenia, 11DKPanc oraz 17WBZ. Mistrzostwa miały za zadanie wyłonić najlepszą strukturę organizacyjną Sił Zbrojnych RP pod względem dyscyplin objętych współzawodnictwem sportu powszechnego. Wielobój żołnierski definiuje kilka konkurencji. Zazwyczaj zawodnicy w pierwszej kolejności muszą się zmierzyć z wejściem po linie zawieszonej na wysokości 5,60 m. Wspinanie się po linie przy pomocy nóg przypisane jest dla mężczyzn biorących udział w mistrzostwach. Natomiast panie mogą zaprezentować swoją siłę w rzucie 3-kilogramową piłką lekarską. Najbardziej złożoną konkurencją jest tak zwany biegowy test siłowy (BTS). Każdy z zawodników ma do pokonania, specjalnie przygotowany tor przeszkód podczas którego należy wykonać: 5 skłonów tułowia w przód z piłką lekarską, bieg slalomem z odpowiednio dostosowanymi do płci ciężarkami (10 i 17,5 kg) „skok tygrysi” przez piłkę lekarską z przewrotem, podciąganie na drążku w zwisie nachwytem, ponownie przewrót w przód na skrzyni, przejście w podporze na ramionach po żerdziach poręczy, naprzemianstronne przeskoki wzdłuż ławeczki z piłką lekarską oraz bieg, również z piłką do mety. Niewątpliwie najbardziej wyczerpującym elementem jest bieg wahadłowy na dystansie 15 metrów, który należy pokonać 15 razy. Ze względu na wysiłek, jaki należy poświęcić podczas każdej z konkurencji oraz ich czasochłonność mistrzostwa podzielono na kilka dni sportowych rywalizacji. Ostatnim elementem w scenariuszu zawodów, który podlega punktacji, był bieg na 1000 metrów. W mistrzostwach udział wzięło 90 zawodników z każdego rodzaju sił zbrojnych. W zaciętej rywalizacji zmagało się 9 reprezentacji z: 11 Dywizji Kawalerii Pancernej, 12 Dywizji Zmechanizowanej, 16 Dywizji Zmechanizowanej, 18 Dywizji Zmechanizowanej, Sił Powietrznych, Marynarki Wojennej, Inspektoratu Wsparcia SZ RP, Wojsk Obrony Terytorialnej oraz Uczelnie Wojskowe. Dzięki wieloetapowej formie współzawodnictwa zwycięzcami zostali zawodnicy posiadający najlepsze cechy motoryczne. W klasyfikacji końcowej Mistrzostw Wojska Polskiego w Wieloboju Żołnierskim wyniki przedstawiają się następująco: W klasyfikacji indywidualnej w kategorii kobiet czołowe miejsca zajęły: I miejsce – reprezentantka IWSZ; II miejsce – reprezentantka 11DKPanc; III miejsce – reprezentantka 12DZ. W klasyfikacji indywidualnej w kategorii mężczyzn do 35 lat: I miejsce – reprezentant 11DKPanc; II miejsce – reprezentant MW; III miejsce – reprezentant 11DKPanc. W klasyfikacji indywidualnej w kategorii mężczyzn powyżej 36 lat: I miejsce – reprezentant 11DKPanc; II miejsce – reprezentant 18DZ; III miejsce – reprezentant SP. W klasyfikacji zespołowej: I miejsce – 11DKPanc; II miejsce – MW; III miejsce – 12DZ; IV miejsce – IWSZ; V miejsce -18DZ; VI miejsce – WOT; VII miejsce – 16DZ; VIII miejsce – SP; IX miejsce – Uczelnie wojskowe — WAT. Mistrzostwa WP w Wieloboju Żołnierskim w dowódcy 11DKPanc oficjalnie rozpoczął i zakończył dowódca 15 Batalionu Ułanów Poznańskich ppłk Zbigniew Jakóbczyk. Podczas wszystkich konkurencji, zawodnikom bacznie się przyglądał się ppłk Maciej Erdon z oddziału wychowania fizycznego i sportu Dowództwa Generalnego RSZ. W swoim przemówieniu reprezentant DGRSZ skierował szczególne słowa uznania do zwycięzców zawodów. Pogratulował wszystkim wspaniałych, wysokich wyników sportowych. Uroczystość zakończenia zawodów uświetnił hipnotyzujący, efektowny występ Zespołu Tanecznego TRANS. FOTORELACJA Czarna Dywizja Mistrzem Wojska Polskiego kliknij na zdjęciu aby powiększyć /zdjęcia: por. Anna Dominiak, Kamil Śpiączka/ Tekst: por. Anna Dominiak Ubieramy szkoły mundurowe skontaktuj się z nami!Close ul. Nowa 8 72-320 Trzebiatów 660-780-979 kontakt@ otwarcia: Pon - pt - główna / Wojsko Polskie / Korpusówki / Korpusówka Wojska Polskiego wojska pancerne Opis OpisKorpusówka Wojska Polskiego – wojska pancernePłacisz za komplet 2 produkty Woj-Pol © 2022 All Rights Reserved